*❤*دختــران دریـــا*❤*به وبلاگ ما خوش آمدید ... |
آخرین مطالبلینک دوستانپیوندها
سایت آوازکطراح قالب: آوازک |
كاش ميموند منو به آرزوم ميرسوند اوني كه دلم رو ميسوزوند اشكامو كه ديد بايد ميموند دل تنگم ... دلتنگترين آدمه دنيام رو شونه هامه غمه دنيا دلگير همه دنيام بايادش ميگذرونم همه روزامو رو عكساش ميريزه اشكامو ميگن به كسي داده جامو ميدونم ... ميدونم غير ممكنه برگرده باز منو شب ديوونه كرده باز ولي با اين حال پاي اون باز ميمونم ميمونم ...
آن قدر از تو دور شدم که جز خاطراتــت هیچ ردی در روزگــارم نیست ، آن قدر در غربتت محصور شدم که دیگر در خاطر هیچ کس نمی جنبم ؛ هیچ کس مرا به خاطـر نمی آورد و من تنها اسیر حســرت یک نگاهــم آه ! چقـــدر دلـــم گرفتـــه است و چقـــدر دلـــم برایت تنــــگ است ... دلم برای غروب هایی که با تو تا ته دنیا می دویدم و برای باران هایی که بوی تو را میداد و نسیمی که یاد تو را بر مرز و بوم می پاشید و بهـار نارنج هایی که رنگ و بوی زیبایت را به خود داشتند، تنـــگ است. دلـم برای نیمکتـی که پر از خاطــره هایی که دوست داشتن را به نظاره می نشستند ، و آلاچیقی که همیشه صدای قهقهه اش خواب را از کلاغ ها می گرفت و از بوی عشـق لبــریــز بــود ، تنــگ است ... و گـل هــایی که هر روز صبــح از بــاغچه باغبـــان پیر و مهــربان می چیــدیم و گوشه ی اتاق آویزان می کردیم و پنجره ای که رو به خاطراتمان باز می شد ... و دلتنگـی های شبـــانه ای که در کوچـه باغ ها قــدم میزد ... و من و تو و "مایی" که جداناشدنی بود ... آه از دست تقدیر ... الهی غرورش بشکند که نمک خاطرم را خورد و نمکدان دلم را شسکت و تو را از من و مرا از تو ربود ... آری اکنون مدت هاست که دیگر هیچ باغ و نارنج و کوچه و چراغ و دیواری ما را نمی بیند حتی شنیده ام که مرا از یاد برده اند ... اما دلم هنوز برایت مثل روز اول می تپـد ... و تو چه میدانی که چقدر دلم برایت تنگ است ...
تو اون وَر دنیا باشی پشت ابرا باشی دوست دارم کی جز مـن هواتو داره هوای گریه داره وقتی دوری تـو اما تو نموندی کاش می فهمدیم از اول عشق تو برای من نبود آروم آروم دوبـاره دل هـوای گریــه داره، بعــد رفـتـنـت
قـرار عاشقـی ما ، روی نیمکت چوبیِ خاطــره های ماندگار زیر تک درخت *سـایــه* گستر بــاغ آرزو ... بیـایی یا نیـایی تمـــام نمی شــوم ، من شعــر حضــورت را مدت هاست سروده ام ... بمــانی یا نمــانی ، ســردتر از این نمی شوم ... من سال هاست قصـه ی دنباله دار غصــه ها شده ام بگـویی یا نگـویی پاسخــی نیست مـــرا ، من فصــل هاست که طـرح سکوت شده ام ... بخـواهی یا نخـواهی در قرار عاشقــانه ام؛ حتــی یک طرفه تنــها با اجــازه پرنـده های مهـاجر، مــرورت می کنم ... و باکـــم نیست از انتـــظار ... که عادت بد ثانیه هایم شده است !
خوب مـــن ... بیـــا کمی بچشیــم طعم شیرین با هم بودن ها را میان هجـــوم بی وقفــه ی تنهــایی های خاموش ... بیـــا تا قـــدم برداریم ، با هم ... شانـهبه شانه ... دست در دست و بشکنیــم حصــار دیوارهای سخت آجری را بیــا علی رغم زمینیبودنمــان نگاهمان آســمانی باشد قلب های کوچکمــان دریــایی ... بیــا شکست دهیم تلخی هایی را که شکسته اند آدم های شکستنی دیارمان را با عشق ... با احساس ... با دست های در هم گره خورده به مهــری که توانشان دوچندان شده ... کنــار بگذاریم سستی ها را و برای خودمان برای احساسمان ؛ سنگ تمـام بگذاریم ... بیـا باور کنیم که می شــود هنـوز ... با احساس بود و زیست و دوام آورد زندگی را ! خوب مــن ... من آماده ام تا با تو خاطراتم را بسازم از عشق و تمام دلم را وقف احساست کنم ... من آماده ام تا قدم بگذاریم با هم ، در راه برای همبودن و ماندن و حتی مردن بیــا تا ناامیدی رخنه نکرده میان اشتیاق عاشقــانه وجــودم ... تا هنــوزمی تپد دلــم ... بینابین تپش های بی قرارقلب های شیشه ای آدم های قـرن انتــظار ...
بیـــا تا کمی هم عشــق را تجربه کنیم، میــان این آشفتــه بازار هـوس های خیـابانی ...
جاده های خیــس گونـــه هایـــم را ؛ با سردی ملایمش نوازش دهد انتظار تو را دارند می دهد ... * امیـن *
سراغی از ما نگیری نپرسی که چه حالی ام
ادامه مطلب
من دلم می خواهد
تو حضـور مبهم پنجـره ها
خــوب ِ مــن مرا با خود نبرد ...
خیال دلت راحت ... کلیشه هم که شوند حتی ؛ تمام جمله واره های عمق احساسم ... برای تک تک نگاه های عاشق بیایی و نیایی باشی و نباشی اما ... کم نمی شود ذره ای... از تازگی حس شیرین داشتنت درون قاب شیشه ای قلبم هنوز هم تو را می خوانم هنوز هم از تو می نویسم ...
گـــــــم کرده ام خــــــودم را ؛
تقصیر من بود که سراغ سایه را از خورشید گرفتم ؛
گاه یک سنجاقک
ســــر زده بیــــــا …
وقتی آمد ؛ من از پرنده سخن گفتم ... و یک فصل باران ، که دلم برایشان تنگ شده بود امروز من ! زیر باران ، برای همه ی پرنده ها گریه کردم ...!
تمام دنیا هم که جمع شوند و دور تا دورم را بگیرند ... باز هم تنهای تنهایم ، باز هم جای خالی حضور زیبایت را حس خواهم کرد ! دلم سوگند خورده است ؛ که هیچ نگاهی جز نگاه همیشه آشنای تو لمسش نکند و به لرزه اش نیندازد ... هرگز ...
زن که بـاشـے … چـشـمـانـَم سـفـیـد شـد بـه جـاده هـایـے کـه...
چشم هایت را بستی ...! من هنوز زیر بوته های انتظار نشسته ام؛ بیا ، رد پاهایم را بگیر و تا در خاطرات نیلوفری ام گم نشده ام ، مرا پیدا کن ...
بی تو ؛ ستاره های نادم ، هنوز هم دلگیرند ... و از سبکبالی خورشید ، تا مرز کهکشان نغمه سرایی می کنند. اما تو انسجام منی که بی تو ؛ گلاویز هراسناکی شبم ...!
دلم ...! براي روزهاي با هم بودنمان تنگ شده؛ براي تو که نه , ولي براي " مواظب خودت باش " شنيدن تنگ شده براي تو که نه , ولي براي نگاهي که تا پيچ سر کوچه تعقيبم مي کرد تنگ شده براي تو که نه , ولي براي دلي که نگرانم مي شد تنگ شده راستش براي اين ها که نه, ولي براي خودت , دلم خيلي تنگ شده...
تو آمدی و پاییز بهار شد و سرود رسیدنت را آرام آرام به زمزمه نشست. من تنها به کوچ اندیشیم به تنهایی و عاشقانه نوشتم تا بعد از این هم بنویسم و در دل لحظه های زیبایم ، در خلوت تنهایی های بی رنگ و فرو رفته ام و در سکوت تاریخی خیابان های خلوت و لبریز از رد پای شب عشق را زیر لب زمزمه کنم تا حتی پرنده های خیس از باران بدانند که تا همیشه عاشق خواهم ماند
چه خوش خیال است ...! فاصله را می گویم ؛ به گمانش تو را از من دور کرده ... نمی داند ، تو جایت امن است ! این جا * میان دلم * ...!
سر به هوا نیستم اما همیشه چشم به آسمان دارم. حال عجیبی ست دیدن همان آسمان که شاید تو دقایقی پیش به آن نگاه کرده ای...!
زیبا ترین سمفونی دنیا ، شب ها بر روی شاخ های
بوی نم گرفته تن تنهائی ام .... باز آ و گردگیری كن دنیایم را كه من بسی چشم به راه توام در این بهار ...
بند کفش هایت را ببند به خنده گدای سر کوچه لبخند بزن با گنجشک ها هم آوا شو ... آنگاه خواهی فهمید ، معنای روزنه نوری را که می رود داخل اتاق از لا به لای شیشه شکسته پنجره...
در توالی سکوت تو ٬ در تداوم نبودنت ٬ رد پای آشنایی از صدای تو ٬ در میان حجم خاطرم هنوز زنده است ٬ هنوز می تپد و باورش نمیشود که نیستی که رفته ای ٬ کجا نوشته اند؟ عشق این چنین میان مرز سایه هاست؟ این چنین پر از هجوم فاصله ! در تقابل میان آب و تشنگی ٬ تقابل میان درد و زندگی کجا نوشته اند؟ ...
گاهی دلمـ ازهر چه آدمـ است می گیرد...!
نگران دلتنگی هایم نباش
عشق را چگونه می توان نوشت ... ؟
حسین پناهی
من ترانه هایم را قاب می کنم... با سنجاق تنهاییم ؛ به گوشه ای می آویزم ، تا تو بخوانی... اگر خواندی ، فقط لبخند بزن... لبخند تو ؛ هر لحظه اش ، یک عمر سرزندگیست... تو فقط بخند... برای من ، ایـن تمــام زنــدگیــست...
هر چه می روم ... با گمان رد گام های تو گم نمی شود ...! راستی ... در میان این همه اگر ، تو چقدر بایدی ؟!!!
هنوز هم دلم تنگ مے شود
امـروز با همه ی دنـیا قهرم ...
نگران نباش، " حـال من خوب اســت " بــزرگ شده ام...
که این فاصــله ی کوتـــاه، بین لبخند و اشک نامش "زندگی ست" که دیگــر دلم برای "نبــودنـت" تنگ نشــــود. راستی، دروغ گفتن را نیز، خوب یاد گرفتـه ام...!
|
درباره وبلاگ نویسندگانآرشیو موضوعیآرشیو ماهانهلینک های ویژهدیگر امکانات |
|
[ طراح قالب: آوازک | Theme By Avazak.ir | rss ] |
تبادل
لینک هوشمند
.jpg)
