آه ... از این فاصله ها که هیچ گاه مرحم زخم بی کسی نمی شوند!
آه ... از این جاده ها که نقش جدایی می زنند،
و بوی غربت می دهند ...
این جا که باشی تنهایی ام را با تو تقسیم می کنم وتو سهم لبخند هرروزه ات را به من می بخشی،
و باز هم بوی صمیمیت است که به مشام می رسد...
وطن تو قلب من است ومن تصویر خود را جز در چشمان تو نخواهم یافت ...
برگرد که آسمان این جا … برگرد که آسمان این جا آبی تر است ...
نظرات شما عزیزان: